Noktalama İşaretlerinin Öyküsü nedir?

Noktalama işaretleri, ilk kez eski Yunan’da okuma parçaları arasına ‘ayırmalar’ adı altında konulan bazı işaretlerin kullanımıyla başlıyor. Ama ne yazık ki, yazı adamları arasında hiç ilgi görmüyor. Daha sonra MÖ 3. yy. başlarında İstanbul’da Aleksandr adlı bir gramerci, yaptığı sistemli ve özenli bir çalışma sonunda ilk kez virgül ve noktalı virgül işaretlerini buluyor. Ama tüm çabalarına karşın, o da bunların düzenli ve doğru kullanımını yazı adamları arasında sağlayamıyor. Bu başarısızlık da, ortaçağa gelinceye kadar sürüyor.

1436 yılında matbaanın icadıyla noktalama işaretleri büyük bir hızla yaygınlaşmaya başlıyor. Gutenberg’in 1455’te bastığı bir din kitabında (İncil’de) ilk kez virgül ve iki nokta işaretlerini kullanmasıyla bu işaretler yaşama geçiyor. Ayrıca cümleleri boşluklarla birbirinden ayırıp büyük harfle başlayarak, o güne dek bulunmamış olan noktanın boşluğunu doldurmaya çalışıyor. Bu da Venedikli gramerci Aldius Manitius’un yeni formları içinde noktalı virgül, virgül, iki nokta , ünlem, soru, kesme ve tırnak işaretlerini bulmasına dek sürüyor.

17.yy ortalarında, yani Aldius Manitius’tan yüz yıl sonra kesme işareti bulunuyor. Onun da işaretlere katılmasıyla, noktalama işaretlerinin tümü bugünkü biçimiyle tamamlanmış oluyor.