Havanın tamamı oksijen olsaydı ne olurdu?

Eğer atmosferimizdeki oksijen oranı şimdiki gibi yüzde 21 değil de yüzde 100 olsaydı, yani saf oksijenle dolu bir atmosferin içinde yaşıyor olsaydık, acaba ne olurdu?

Tümüyle oksijenden oluşan bir havayı solumaya başlasaydık, bu yavaş yavaş ölümümüze neden olurdu! Çünkü saf oksijen hücre duvarını, hücre çekirdeğini çevreleyen zarı ve DNA’mızı bozmaya başlardı. Hücrelerimizde bol miktarda ve serbestçe gezinmeye başlayan oksijen, hücrelerimizin organellerini ve proteinleri parçalamaya başlar, hücre onarımını sağlayan enzimleri de çalışamaz hale getirirdi. Sonuç olarak hızlı bir şekilde yaşlanmaya başlardık. Tabi bütün canlılar da…

Tabii gezegenimizdeki tek değişiklik insanların ya da genel olarak canlıların bedeninde olmazdı! Biliyorsunuz yanma olayının gerçekleşmesi için bir yanıcı maddeye, oksijen gazına ve bir de kıvılcıma gereksinim vardır. Saf oksijenle dolu bir atmosferin içinde yaşıyor olsaydık, her şey ama her şey bir yanmaya hazır maddelere dönüşürdü. En ufak bir kıvılcım çevremizde gördüğümüz tüm nesneleri ve bedenlerimizi tutuşturabilirdi.

1967’de Apollo 1 uzay aracıyla Ay’a gitmek için son hazırlıklarını yapan üç astronotun yerdeki testler sırasında ölümüne neden olan, saf oksijenle dolu uzay aracının içindeki küçük bir kıvılcımdı. Saniyeler içinde içerideki her şey ve astronotlar yanmıştı. Atmosferimizin yüzde 100 oksijen olması, her yeri o uzay aracının içine dönüştürürdü! Korkunç!

Kısacası, atmosferdeki oksijen oranının bırakın yüzde 100 olmasını, iki katı bile olsa, orman ve çayır yangınlarının önünü kolay kolay alamazdık. Bedenlerimiz ve akciğerlerimizse bu yeni duruma uyum sağlayamazlardı. Öte yandan canlılarda çok uzun zaman içinde uyarlanmalar olur ve bizim gibi kırılgan türler yavaş yavaş sahneden çekilirken yüksek oksijeni avantaja dönüştüren türler evrimleşirdi. O nedenle atmosferdeki gazların milyonlarca yılda ulaştığı bu dengeyi ne oksijen ne de karbondioksit lehine değiştirmek pek akıllıca olmazdı.