Yaratıcılık
Yaratıcılık (creativity), yaygın kullanımında, öğrenilmiş olanı, yeni bir şey yapmak üzere aşmayı sağlayan entelektüel meleke olarak tanımlanabilir. Sosyal psikoloji literatüründe ise genel olarak her tür etkinlikte, özel olarak da problemlerin çözümünde ortaya konan geçerli, biricik, özgün ve niyetli yaklaşımlar, yaratıcılık olarak adlandırılmaktadır. Yaratıcı edimler, bir probleme yaklaşımda diğerlerinden farklı, geçerli veya yararlı, niyetli, özgün veya yenilikçi nitelik taşırlar.
Bu açıdan kişi veya grupların düşünce tarzları ele alındığında, problemlere alışılmış, rutin, yaygın tarzda çözümler getiren düşünce tarzlarından ziyade, yenilikçi veya olağan dışı çözümler arayan ve az çok sapkın nitelikteki düşünce tarzları önem kazanmaktadır.
Yaratıcı etkinlikler, problem çözümü dışında pratikte, buluş veya yenilik şeklinde somutlaşmaktadır. Psikologlar ve ekonomistler, buluş (inventiori) ile yeniliği (innovatiori) ayırdetmektedir.
Buluş birbirinden ayrı duran öğeler arasında somut sonuçları olan yeni bağlar algılamaktır. Buluş olmanın kriteri, orijinal fikrin pratik bir uygulamasının olması, eylemde bir yeniliğe yol açmasıdır. Örneğin klasik bir örneğe göre; bir sigara paketi için yeni bir rengin benimsenmesi bir endüstriyel buluştur (Lucky Strike’ın yeni sunumu), enzimli çamaşır tozlarının piyasaya sürülmesi, bir reklamcılık buluşudur, vb.
Yenilik, girişimci anlayışa bağlıdır, zira buluşu kullanır ve buluş etrafında bir etkinlik alanı oluşturur. Bu açıdan baktığımızda, buluş ve yenilik, yeniliğin gerçekliğe sokulmasında katedilen aşamalardandır.
